18. Gün / Pijama Partisi

Yoğun bir iş günü sonrası keyif isteği.. Yıllardır İstanbulda yaşıyordum, en fazla 3 5 defa arabam olsa demişimdir. Aklıma araba geldiğinde genelde kendim kullanayım diye değil de çoğunlukla bir yerden bir yere gidebilme oluyordu amacım ve ihtiyacım.. Ama burda öyle değil.. Geldiğimin 2. gününden beri araba istiyorum ve hala da istiyorum.. Hareket imkanı sağlıyan özgürlük veren bir araç olarak görüyorum onu. Tabi bu biraz bulunduğum ortamdan da kaynaklı. Aracın bir kişiye bağlı olması ve küçük bir yer de olsa araçsız hareket etmenin pek uygun bulunmaması buna sebep.

Bugün bütün bu söylediklerimin etkisiyle ve bunların dışında bir şekilde gelişti.. Şantiyede sahadaki 2. bayan olan haritacı aynı zamanda bizim lojmanda kalan arkadaş biraz rahatsızdı. Geçen hafta sonu çok rahatsızlanınca e onun rahatsızlanması biraz panik yarattı tabi ama ben bu sefer yaşananın fizyolojik oluşundan çok psikolojik olduğuna inandım. Çay teklifi sundum ama cevap gelmeyince bi gidip bakayım dedim, sinirleri yerlebir olmuş buldum, battaniyeyi üzerine çekmiş ağlıyor, ben gelince kalktı oturdu ama hiç keyfi yok.. Dizi vardı o gün gözü ona takıldı sanki tv izlemek onu kendine getircekmiş gibi, ben de tuttum elinden dedim hadi hava almaya çıkalım! dedim. Pijamalarını çıkarmak istemedi, iyi madem böyle çıkarız dedim:) Üzerimize hiç bişi almadan sadece telefon ve anaktarlarla çıktık evden..

Bilmediğimiz yollarda dolandık, burayı biliyoruz o zaman tersine dönelim diye devam ettik yola.. O kadar yakınımızda o kadar farklı havası olan sokaklar mekanlar gördük ki şaşırıp kaldık, bilmediğimize görmediğimize bunca zaman!

Sonunda çektik arabayı yol kenarına marinanın üzerine deniz manzaralı bir noktaya.. Sohbet vardı, bol kahkaha, biraz isyan biraz dedikodu biraz samimmiyet.. Herşey tadındaydı yani.. Uyku inene kadar gözlerimize kaldık orda.. Bi sıcak çayımız eksikti ya da bir sahlep! Küçük şeylerden keyif alma anıydı bütün gece ve çok keyifliydi...


Küçük yerlere özel midir bu durum bilmiyorum, belki de ben daha farklı görüyorum yaşıyorum şartlarım gereği bilemiyeceğim ama bir kez daha içten bir teşekkürler babama 18. yaş doğum günüm için. Ehliyetimin olması iyiydi ama araba kullanmanın benim için bu kadar mutluluk getireceğini bilemezdim tahmin bile edemezdim, sanırım..