1.gün / Başlangıç

21.01.2013

kitabımın son sayfaları ama bitirmek mümkün olmadı gözlerimin göz kapaklarıma yenik düşmesinden kaynaklı:)

taze bir başlangıç.. 

uykuya duyulan hasret ile yeniliğin karmaşası. 

denize karşı bi kahvaltı, 

güzel bi manzara ve bal kaymak :)

belki daha sonrasında diyet için bi yumurta haşlatabilirim kendime diye de düşünmeye imkan saglayacak bi samimiyet..

kumsaldan yürüyerek çıkılan bir şantiye alanı..

odama giremedim, oda arkadaşım 9da başlıyormuş mesaiye..

ısıtıcalar ufo, kendine yetiyo anca, neyse ki hava güzel.. 

pırıl pırıl parlayan bi deniz ama rüzgarın kesilmeyen ugultusu.. 

kimdi bana bereye ne gerek var diyen, ilk gerekenmiş megersem..

mesai normalimden bi saat erken başlayınca 1 saat erken öglen olur sanıyo insan ama yok öyle bişi ! 

ama ögle yemeginin mekanı güzel hani:)

şantiyeye ilk defa gelecek olanlara bi tavsiye rahat olun:) çünkü ordakiler öyle oluyorlar. tabi son gelen olarak zaten birbirine alışmış insanların arasına girdiğimden de böyle hissetmiş olabilirim ama sıkıntı yok bence:)

yemek diyordum, hoş sohbetli bi yemek oldu ama ilk girişi karaşimşekle yapmasam daha iyi mi olurdu acaba? sözde ünlü saitin yerindeyiz ama içerde bildiğin şantiye aşçısı. neyse yine beklediğimden baya iyiydi ondan keyifliyim galiba.. akşam da aynısı olmasaydı keşke.. neyse ilk gün için bunu da ucuz atlattım mesai bahanesiyle:)

ilk işim bildiğim yerden çıktı. doğramalarla aramda özel bi bağ var sanırım hep açılışı onlarla yapıyorum. neyse ki artık anlıyorum. halletmek daha kolay olacak diye umuyorum. gerekenler beklenilenler elbetteki yine çabucak istiyorlar. çarşambaya kadar halletmem bekleniyor. hadi ben hallediyim de neyi halletcem.. yine yavaş çalışan bir mimari ekip sıkıntısı yaşanıyor. bu her yerde böyle galiba, tasarım ofisinde çalışmadığıma memnunum yine.

öğleden sonranın keyfi güzel bir türk kahvesi, hoş bir çaycı mutfakta, yetişmekte zorlanıyor ve şikayetçi tabi ki ama güler yüzlü ve temiz biri, benim böyle olması yeterli. ve yaşasııın bitki çayları stokları var! mutluyum:)

çatlak birinin yanına düşmüşüm, kahvemizi içerken sohbetimiz güzeldi, gülümseyen insanları seviyorum galiba! siz siz olun hep gülümseyin bence, herkese iyi geliyo gülen bi yüz görmek! para sayan birinin güldüğünü görmek daha ilginç bi durum ama güzel işte.

içerde ortam iyi anlayacağınız ama e şantiyede olunca bi çamura bulanmak da gerek dedik ve çıktık sahaya. autocad de zoom in out yapmak gibi olmuyor, topuklamak gerek her bi karışını. ama görülesi bişi, yani görmek istemeyeni de olur elbet ama adım adım yükselişini daha temelden başlayarak izlemek benim için güzel bi duygu.

ben şantiyeci doğmamışım kabul ediyorum, ama bi ortasını bulmalıyım galiba çünkü bi o kadar da burda olmaktan keyif alıyorum:)